تهران - انزلی - اردبیل - آلوارس

شنبه
انزلی را آتش باران دیدم و تالاب آتش را آوردم.

یک‌شنبه
مسیر مه را در آغوش گرفته و با درختانِ بی سایه، همسایه شدم.

دوشنبه
به قصد سبلان (ساوالان) خود را در طبیعت غرق کردم، همراهِ آن زیباییِ چشمه‌ها (آبشار گورگور)، عشایرِ آلوارس و عظمت سبلان، در خنکایِ سبزِ شمالِ غرب به جانم نفوذ کرد.

سه‌شنبه
با اردبیل پیمان بستم و دریاچه‌اش (شورابیل) را از بَر کردم، اما فندق‌لو را در مه و باران از دست دادم.

چهارشنبه
به تهرانم آمدم باز...